Soms ontmoet je andere moms die zoveel indruk op je maken, dat je alleen maar heel veel respect voor ze kunt hebben. Kirsten Steenvoort is zo’n mom. Ik mocht haar interviewen over het moederschap, haar baan bij Sanoma en haar te vroeg geboren zoontje Evan.

Het is een donderdagochtend in oktober, ik heb met Kirsten afgesproken bij het In de Wolken Festival in de RAI. Kirsten is New Business Manager bij Sanoma en vandaag viert ze haar 33e verjaardag. Een bijzondere dag, zo zal later tijdens ons gesprek blijken. Maar goed, laten we bij het begin beginnen.

Nou Kirsten, leuk om je te zien! Ik volg je al een hele tijd via Instagram, maar kun je nog kort iets over jezelf vertellen?

Jazeker! Ik woon met mijn vriend Danny en zoontje Evan aan de Rotte, net op de grens van Bergschenhoek en Rotterdam. Ik werk vier dagen per week bij Sanoma als New Business Manager en dat betekent dat ik op strategisch niveau kijk naar samenwerkingen en verdienmodellen voor alle merken die onder Sanoma vallen. En morgen wordt Evan alweer 1 jaar oud!

Hoe vind je het om moeder te zijn?

Ik vind het veel mooier dan ik ooit had kunnen denken. Vroeger had ik niets met kinderen, ik kon er niet zoveel mee. Mijn ouders zijn ook gescheiden en ik geloofde niet zo in het perfecte plaatje. Totdat mijn vriend vertelde dat hij graag een kindje wilde en er een nichtje bij kwam, toen kreeg ik dus langzaamaan wel die rammelende eierstokken. Vanaf het moment dat ik zwanger was, werd het ‘echt’ en had ik er meteen veel zin in. Stiekem dacht ik dat ik me geen raad zou weten met alle liefde en dat is ook echt zo.

Zo gezegd, zo gedaan?

Nou, nee. Mijn eerste zwangerschap eindigde bij 6 weken in een miskraam. Ik vind overigens dat er veel te weinig over miskramen gesproken wordt. Als ik er met anderen over praat, merk ik juist dat er heel veel behoefte aan is. Maar goed, 4 maanden na mijn miskraam was het weer raak. Tijdens een festival in Valencia, waar je al aangeschoten bent tijdens de lunch, is Evan verwekt. Ik keek altijd op tegen zwanger zijn en bevallen, maar voelde me tijdens de zwangerschap zo mooi! Echt, alle onzekerheden waren ineens verdwenen.

Klinkt goed!

Ja, goed ging het ook! Totdat mijn vliezen braken toen ik nog maar 30 weken zwanger was. Ik was op dat moment voor mijn werk bij een show van Mart Visser aan de Amsterdamse Herengracht. Mooi aangekleed natuurlijk, en toen moest ik ineens naar het toilet. Ik had geen controle over mijn blaas en al snel bleek ik vruchtwater te verliezen.

Wow, heftig zeg

Ja, dat was het wel. De ambulance heeft me toen naar het VU in Amsterdam gebracht en mijn vader is daar naartoe gekomen. Danny was met zijn vrienden op surfvakantie. Het gekke is dat ik die nacht ervoor had gedroomd dat de baby te vroeg geboren werd. ’s Ochtends aan de telefoon vertelde ik dat nog tegen Danny en hij is toen in de auto gestapt, zonder dat er daadwerkelijk tekenen waren dat de bevalling snel zou beginnen. Zo zie je maar, instinct is er niet voor niets.

Is Evan toen in Amsterdam geboren?

Nee, gelukkig kon dezelfde ambulance mij naar het Sofia Kinderziekenhuis in Rotterdam brengen. Ik had verder niemand in Amsterdam en natuurlijk wilde ik liever dat ‘Rotterdam’ als geboorteplaats in het paspoort van Evan zou komen te staan, haha. Danny kwam rond middernacht ook in Rotterdam aan en uiteindelijk heb ik Evan nog 5 dagen binnen kunnen houden. Op 4 oktober, vandaag precies een jaar geleden, vierde ik mijn verjaardag in het ziekenhuis en in de middag begonnen de weeën. Ik heb aan hypnobirthing gedaan en ben altijd positief geweest over de afloop. Klinkt misschien gek, maar hierdoor heb ik gelukkig wel een hele fijne bevalling gehad. Evan is op 5 oktober geboren, op muziek van Bob Marley.

Hoe ging het met je toen Evan geboren was?

Na de bevalling begon een verschrikkelijke periode. We zijn nog 6 dagen in het Sofia gebleven en daarna werd Evan opgenomen in het Franciscus Gasthuis. De dag dat ik zelf voor het eerst thuiskwam zonder kindje heb ik alles bij elkaar geschreeuwd en gehuild. Echt, de hormonen namen het allemaal over. We gingen alleen met positieve en uitgeruste energie naar onze zoon toe. Als ik me niet goed voelde, ging ik bewust niet naar het ziekenhuis. Uiteindelijk mocht Evan op 22 november mee naar huis. En nu doet hij het super!

Ik ben er gewoon stil van…

Ja, het is heel heftig geweest en ik hoop het nooit meer mee te maken. Toch zal het geen belemmering zijn om nog een keer zwanger te raken. Ik zou graag nog een kindje willen en als ik zou mogen kiezen, dan zou het een dochter zijn. Ik ben zelf met allemaal mannen opgegroeid, ik ben wel benieuwd hoe het is met een meisje erbij. Maar voorlopig wachten we nog even, we gaan eerst genieten en dan weer verder.

Hoe combineer je een drukke baan met je gezin?

Het scheelt heel erg dat ik output-gestuurd kan werken. Dat betekent dat ik redelijk flexibel ben wat werktijden betreft. Ik vind het een fabeltje dat je 8 uur achter elkaar productief kunt zijn. Ik houd ervan om veel te sporten, dat maakt mijn hoofd leeg en zorgt voor balans. Ik ben nog steeds heel ambitieus, maar mijn tijd met Evan is heel belangrijk en waardevol.

Hoe zorg je voor quality time met je partner?

We gaan af en toe uiteten en zijn echte reizigers. Danny en ik hebben elkaar ook in Costa Rica ontmoet toen ik daar alleen op reis was. We woonden destijds allebei in Kralingen, maar waren elkaar in Rotterdam nog nooit tegengekomen. Met Evan zijn we in een jaar tijd ook al zo’n 5 keer op reis geweest, van Lunteren tot Portugal.

Hoe vind je het om in Rotterdam te wonen?

Eigenlijk woon ik dus in Bergschenhoek, maar zo voelt het niet. We zijn bewust aan de Rotte gaan wonen omdat we beiden echte buitenmensen zijn. Wat dat betreft is het gebied rondom de Rotte één grote buitenspeeltuin. Hardlopen, skaten, peddelen, fietsen: alles kan! En na onze vakantie op Terschelling heb ik zelfs een bakfiets gekocht. Daarmee zijn we zo in de stad.

Naar welke plekjes ga je dan graag?

Met Evan ga ik graag naar de Lusthofstraat, ook omdat ik lang in Kralingen heb gewoond. Daarnaast komen we graag bij SUE in de Karel Doormanstraat en bij Westerkaatje in Noord. Als ik alleen met Danny ben gaan we graag naar Tosca, ook in Noord. Ik zou wel wat vaker naar musea willen, daar kom ik nog te weinig. Voor mijn verjaardag heb ik een Rotterdampas gevraagd, dus dat komt wel goed!

Tot slot: wat wil je Evan graag meegeven voor later?

Eigenlijk wil ik hem meerdere dingen meegeven. Zelf heb ik vroeger veel tijd verspild met onzeker zijn en me druk maken over wat andere mensen van me denken. Ik hoop dat Evan altijd in zichzelf gelooft en zijn open blik naar anderen zijn hele leven zal houden.