Bij beide zwangerschappen wist ik het zeker: het wordt een jongetje. Geen idee hoe het komt, ik zie mezelf gewoon meer als jongensmoeder dan als moeder van meisjes. Gepluk aan haren en met poppen spelen: niet echt mijn ding. Maar al dat testosteron in huis: ik moet er soms echt aan wennen.

Jongensmoeder

Want ja, zelf ben ik opgegroeid in een meidengezin en daarom had ik vooraf geen idee hoe het zou zijn om boys te hebben. En hoe ouder mijn jongens worden, hoe duidelijker de verschillen tussen meisjes en jongens zijn. De ene keer moet ik er hard om lachen, de andere keer is het te gênant voor woorden. Dus jongensmoeders in spé, houd je vast! Dit staat je te wachten wanneer je een jongetje krijgt. Be prepared!

Poep is iets magisch…

…evenals scheten laten. En dan zijn beide zaken ook nog eens iets om vreselijk trots op te zijn. Mijn meneer laat met regelmaat een grote scheet en zegt dan: “Mama, ik heb een windje gelaten!”. Duh, alsof ik dat nog niet hoorde én rook. En is er gepoept? Dan wordt dé drol uitvoerig besproken en geïnspecteerd. Tja…

IK.HEB.EEN.PIEMEL

Nog zo’n dingetje: de piemel. Ook over dat onderwerp raakt de kleuter niet uitgepraat. Regelmatig voert hij met zijn vader in de douche of in de supermarkt de meest ‘diepgaande’ gesprekken en stelt hij de vreemdste vragen. En loopt Ruben in zijn blootje rond? Dan heeft hij zijn handjes steevast in de buurt van het friemeltje. Ik blijf op dat soort momenten liever op de achtergrond. Piemelpraat is toch meer iets voor mannen.

Girls, girls, girls

Meisjes zijn voor jongetjes leuk én spannend tegelijk. Alles wat ‘vrouw’ is, wordt aanbeden. Vraag Ruben naar zijn vriendinnetje, moeder, oma, tante, buurvrouw of juf en hij straalt en bloost tegelijk.

Verliefd op de juf

En als we het dan toch over de juf hebben: jongetjes zijn verliefd op hun juf. Juf Marloes is momenteel de grote liefde van Ruben en Boris kan niet stoppen met het zoenen (lees: aflebberen) van juf Anne.

Testosteron

Af en toe vraag ik het me af: waar halen ze de energie vandaan? Zodra ’s ochtends de eerste stralen zonlicht zichtbaar zijn, staat mijn grootste meneer naast zijn bed. “Mama, ik ben wakker!” Ondertussen galmen uit de babykamer de eerste geluidjes: Boris herontdekt zijn kroel en is niet meer te houden.

Aap

Ons huis doet ook als klimrek goede diensten. Krukjes, banken, tafels, stoelen: op alles wordt geklommen en de babe doet vrolijk mee.

Altijd honger. Altijd!

Boris en Ruben hebben altijd honger. Altijd. De baby eet met gemak 4 of 5 boterhammen per dag. En wij ons maar afvragen waarom hij zo groot wordt.

Ondeugend

Maar echt. Dan bedoel ik heel erg ondeugend. Zo moest ik me pas melden bij de juffrouw van Ruben omdat hij het kappertje spelen iets te letterlijk had genomen. Een meisje had een hap uit haar staart en een meisje had ineens een pony. Tja, ik verwacht dat ons nog wel meer te wachten staat…

Herkenbaar, moms? 

BewarenBewaren

BewarenBewaren