Man o man, wat vind ik slapen fijn. Maar met een baby van drie weken oud is een nachtje lekker doorslapen er even niet meer bij. Het zijn de gebroken nachten die de klok slaan.

We hebben een ritme!

De eerste weken van de kraamtijd zitten er alweer op. Boris is inmiddels alweer drie weken oud en met twee kinderen in huis lijkt de tijd sneller dan ooit te gaan (cliché, I know, maar zo waar). Na de bevalling en de kraamtranen is de rust in huis weer helemaal terug en lijkt alles weer als vanouds. Dat is het natuurlijk niet echt met een kleintje erbij, maar toch voelt het alsof het nooit anders is geweest. En hoe klein Boris ook is, we lijken zelfs al lekker in een ritme te zitten. Als fervent voorstander van rust en regelmaat kan ik dit alleen maar toejuichen, ook al betekent dit dat ik steevast minimaal een uur per nacht op de bank bivakkeer met een hongerig baby’tje in mijn armen.

Gebroken nachten

Want, Boris heeft overdag heel veel honger, maar ’s nachts nog net iets meer. En waar Ruben na tweeënhalve week al doorsliep (ze bestaan!), is het ons deze keer niet gegund. Ach ja, ik had ook niet anders verwacht, maar het had me wel wat geleken, lekker lang slapen. Onze kleine nachtbraker denkt er echter anders over, en geef hem ook eens ongelijk.

Wennen aan Boris

De uurtjes die ik samen met Boris heb zijn zeldzaam en misschien is het juist wel daarom dat ik onze nachtelijke momenten beneden op de bank zo goed verdraag. Echt tijd om aan elkaar te wennen lijk ik overdag niet te hebben en dus moet het wel ’s nachts. En ja, wennen aan dit kindje moet ik toch wel een klein beetje. Hij is anders dan Ruben, heeft een heel ander karaktertje en ik ben eerlijk gezegd nog een beetje zoekende wat dat betreft. Erg? Waarschijnlijk niet, maar ik heb toch wel even tijd nodig om te beseffen dat kindje twee nu echt een feit is. Tot die tijd komen de gebroken nachten dus goed van pas, al kan ik ook niet wachten op 7 uur slaap achter elkaar…