Het is Valentijnsdag! De hoogste tijd om je (stille) geliefde in het zonnetje te zetten. En dus doe ik iets leuks voor mijn buurman. 

Van buurman naar man

Oké, mijn oude buurman dan. Want inmiddels is de buurman mijn buurman niet meer, maar mijn ‘man’. Zonder ‘buur’. In 2004 verhuisde ik vanuit een klein dorp net buiten Rotterdam naar de grote stad. In Bergpolder had ik een geweldig appartement gevonden, jaren 30, dus met een gezamenlijke opgang naar boven toe. En hoe vervelend, deze opgang moest ik delen met S.

Impressed!

Ik kan me nog goed herinneren dat S. zich kwam voorstellen. Ik was meteen onder de indruk (en mijn moeder ook). We konden het goed met elkaar vinden, maar hee, een relatie beginnen met je buurman? Dat is toch fout? En toch hebben de geleende kopjes suiker, enveloppen en weet ik wat nog meer geleid tot heuse verkering.

Meant to be

En hoe leuk, als buren van toen hebben we nu een zoontje, Ruben. Schud de letters van de naam ‘Ruben’ door elkaar, en je krijgt het woord ‘buren’. De cirkel is weer rond, het heeft zo moeten zijn.

Fijne Valentijn!