Het lijkt nog een maar een paar maanden geleden; de dag in juni dat ik ontdekte dat ik zwanger was van ons tweede kindje. Inmiddels zijn we toch al weer 7 maanden verder en is het aftellen nu toch écht begonnen. Op 18 februari wordt ons nieuwe jongetje verwacht en de komende vier weken kunnen me niet snel genoeg gaan…

Zwangerschapsverlof

Waar ik in het begin hard riep dat ik wel even zou doorwerken tot 17 februari, de dag voor de uitgerekende datum, ben ik daar nu toch wel op terug gekomen. Ik merk in alles dat zwanger zijn van en tweede kindje anders is dan de eerste zwangerschap. Ik ben niet alleen drie jaar ouder (en mijn lijf dus ook), maar heb thuis ook te dealen met een driejarige peuter die zijn grenzen aan het ontdekken is. Dat laatste is trouwens alleen bij vlagen zo, over het algemeen is hij hartstikke lief, maar soms vind ik het best pittig. En een half uurtje langer blijven liggen in de ochtend is er, in tegenstelling tot de eerste zwangerschap, helaas niet meer bij. Voor mij is het nu dus hét uitgelezen moment om het echt even rustiger aan te gaan doen en lekker aan mezelf te denken. Ik werk nog een paar uurtjes per week en trek me daarna terug in mijn eigen veilige cocon. Samen met Ruben, zodat we onze laatste tijd samen optimaal kunnen benutten.

Ik wil mijn lichaam terug

Behalve dat ik het leuk vind om te zien hoe ons tweede zoontje er straks écht uit komt te zien (ik denk nu aan een exacte kopie van Ruben), kan ik ook niet wachten om mijn ‘eigen’ lichaam weer terug te krijgen. Ik heb zelfs gewoon zin om weer te gaan sporten. Geen dikke buik meer, normaal kunnen lopen en mijn eigen kleding weer aan. Zonder problemen met de drukke metro naar mijn werk (echt, de keren dat iemand opstaat zijn zeldzaam en mijn buik wordt er regelmatig ‘betast’ door vreemde handen en muffe tassen), geen benauwd gevoel meer hebben en kunnen eten en drinken wat ik wil.

Daaaaag cravings!

En over eten gesproken: sommige zwangerschapscravings zal ik dan wel weer missen. In het begin van mijn zwangerschap was ik verslaafd aan salmiak-snoepjes (goed tegen de misselijkheid) en daarna volgden de Milka-chocolade met Oreo. ontbijtkoek met roomboter, kip-kerrie salade en nu stort ik me de laatste weken op de Tony Chocolonely. Ach, er zijn ergere dingen toch? En als baby twee dan echt een feit is, bestel ik meteen een tartaartje met een wit wijntje. Ik kan niet wachten. Cheers!

Kraamcadeau - 728x90